Οι εμβοές είναι ένα σχετικά συχνό πρόβλημα στον γενικό πληθυσμό, καθώς 15-20% των ανθρώπων θα βιώσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους εμβοές. Μπορεί η συχνότητα τους να αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία, η εμφάνιση τους όμως σε νεαρούς και μεσήλικες όλο και αυξάνεται ίσως και λόγω των απαιτήσεων και του τρόπου ζωής της σύγχρονης κοινωνίας. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών και το άγχος έχουν αυξήσει τον αριθμό των ατόμων που παρουσιάζουν το συγκεκριμένο σύμπτωμα. Όπως και με όλες τις παθήσεις, η βαρύτητα τους διαφέρει, καθώς στην ήπια τους μορφή μπορεί συχνά να είναι και ανεκτές από τον ασθενή.
Σε περιπτώσεις όμως που επηρεάζεται η καθημερινότητα των πάσχοντων, μπορεί να γίνουν από ενοχλητικές μέχρι βασανιστικές, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο με την ψυχολογία του ασθενούς. Η αντικειμενικότητα του συμπτώματος αποτελεί ένα ακόμη πρόβλημα, καθώς ο ασθενής δεν μπορεί να μεταδώσει στους άλλους την εμπειρία που τον ταλαιπωρεί. Η δυσκολία που υπάρχει στην ανεύρεση της αιτίας μπορεί να επιτείνει το πρόβλημα καθώς η αντιμετώπιση γίνεται πιο δύσκολη. Τα πιο πιθανά αίτια στη διεθνή βιβλιογραφία μπορεί να είναι η βαρηκοΐα, η έκθεση σε δυνατούς θορύβους, διάφορες παθολογίες του ωτός (ωτοσκλήρυνση, σύνδρομο Meniere, φλεγμονές, συσσώρευση κυψελίδος κτλ), αγγειακά προβλήματα, όγκοι, προβλήματα με την κροταφογναθική άρθρωση, φάρμακα αλλά και ιδιοπαθή (αγνώστου αιτιολογίας δηλαδή).
Η αντιμετώπιση τους διαφέρει ανάλογα με το κλινικό ιστορικό και την κλινική εξέταση του ασθενούς. Εάν αποκλειστεί κάποια εμφανής παθολογία από το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, τότε η προσοχή του ιατρού πρέπει να στρέφεται προς περιφερικές αιτίες, δηλαδή παθολογίες που αφορούν κυρίως το έσω ή μέσο ούς. Περιορισμοί στη διατροφή και φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να αποβεί χρήσιμη κάποιες φορές, ενώ και η πρόοδος της τεχνολογίας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε στη διάθεση μας τεχνικές θεραπείας επαναπροσδιορισμού του ουδού των εμβοών που μπορούν να αποφέρουν αποτελέσματα στις πιο δύσκολες περιπτώσεις.